The consequences of foreign direct investment (FDI) for human rights protection are poorly understood. We propose that the impact of FDI varies across industries. In particular, extractive firms in the oil and mining industries go where the resources are located and are bound to such investment, which creates a status quo bias among them when it comes to supporting repressive rulers (“location-bound effect”). The same is not true for nonextractive multinational corporations (MNCs) in manufacturing or services, which can, in comparison, (...) exit problematic countries more easily. We also propose that strong democratic institutions can alleviate negative impacts of extractive FDI on human rights (“democratic safeguard effect”). Using U.S. FDI broken up into extractive and nonextractive industries in 157 host countries (1999–2015), we find support for these propositions.1 Extractive FDI is associated with more human rights abuse, but nonextractive FDI is associated with less abuse, after controlling for other factors, including concerns about endogeneity. We find also that the negative human rights impact of extractive FDI vanishes in countries where democratic institutions are stronger. Our results are robust to a range of alternative estimation techniques. (shrink)

Kemalpaşzade, 1468 or 9-1534; Islamic scholar and historian.

Çalışma Hıristiyanlığın Protestanlık mezhebinden doğan, özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nde kümelendiği gözlemlenen, İsrail’i ve Yahudileri orantısızca desteklemesiyle bilinen ve aynı zamanda İslam’a ve Müslümanlara karşı düşmanca yaklaşımları haiz “Hıristiyan siyonistlerini” ele almaktadır. Hareketin mahiyeti, doğuşu, teolojisi, faaliyetleri ve kendisinde mündemiç olan antisemitizm ile anti-İslamizm olguları incelenmektedir. Bulgulara göre, Hıristiyan siyonizmi çeşitli açılardan bakıldığında bir anomali teşkil etmektedir. Bunlardan en önemlisi, Yahudilerin ve Hıristiyanların yüzyıllarca birbirlerine en üst seviyede düşmanlık etmiş olan iki topluluk oluşudur. Hıristiyan siyonistler dünya tarihini Mesih’in zuhuruyla birlikte kurulacak (...) olan bin yıllık küresel krallık öncesindeki yedi bölüm olarak ele alan, sınırları büyük ölçüde İngiliz-İrlandalı teolog John Nelson Darby tarafından çizilen ve “premillennial dispensationalism (premilenyal dispensasyonalizm)” olarak bilinen teolojinin öngördüğü kıyamet senaryosuna inanmaktadır. Bu senaryo hareketin varlık sebebini, amaçlarını, dostlarını ve düşmanlarını belirlemektedir. Dost-düşmanlar olarak Yahudilerin buradaki rolü bazı çelişkiler ve ihtilaflar barındırırken, düşmanlar olarak Müslümanların rolü açıkça olumsuz bir görünüm arz etmektedir. Bunun sonucu olarak Hıristiyan siyonistler Müslümanları şeytanlaştırma eğilimine girmektedir. Her ne kadar dindaşları tarafından ahlak, siyaset ve özellikle teoloji eksenlerinde ağır eleştirilere tabi tutulsalar da Hıristiyan siyonistler emperyalist güçlerle olan uzun ittifaklarının da bir meyvesi olarak dünya politikasında kayda değer bir güce sahiptir. Hıristiyan siyonizminin mahiyeti ve dahi antisemitizm ve anti-İslamizm ile irtibatı konusunda Türkçe yazılmış eserlerin azlığına binaen çalışma literatürdeki bu boşluğu kapatma amacı taşımaktadır. Özet: İçinde bulunduğumuz dönemde anti-İslamizm kavramı ele alınırken kendisine özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nin (ABD) teopolitik dekorunda yer bulan “Hıristiyan siyonizmi” adlı grubun etkisine işaret edilmektedir. Bu grup literatür tarafından İsrail’i Yahudilerin vatanı olarak destekleyen Hıristiyanlar olarak tanımlanmaktadır. İsrail için Birleşen Hıristiyanlar (CUFI) gibi organizasyonlar aracılığıyla İsrail’in desteklenmesi noktasında etkin faaliyetler yürütmektedirler. Orta Doğu’da barışın tesis edilmesini inandıkları kıyamet senaryosunun önünde bir engel olarak gördükleri için kategorik olarak reddetmektedirler. Özellikle 19. yüzyılda başlayıp, 11 Eylül olayları ile birlikte ciddi bir ivme yakalayan ABD’deki anti-İslami hareketlerin büyük bir kısmı Hıristiyan siyonizmi ile ilişkilendirilen şahıslar tarafından başlatılıp desteklenmektedir. ABD’de yaklaşık 20 ila 30 milyon arasında Hıristiyan’ın bu ideolojiyi benimsediği tahmin edilmektedir. ABD dışında İngiltere, İskandinavya, Avustralya, Güney Afrika ve hatta Güney Kore ve Honduras gibi coğrafyalarda da taraftar bulmuşlardır. Birçok açıdan bakıldığında Hıristiyan siyonizmi bir anomali teşkil etmektedir. Bunun özünde Yahudilerin ve Hıristiyanların birbirlerine olan düşmanlıkları yatmaktadır. Yahudiler dini kaynaklarında Hıristiyanlığın en kutsal şahsiyetlerine ağır hakaretler ederken, Hıristiyanlar Yahudileri Tanrı katilleri olarak görmektedir. Ancak Hıristiyan siyonistlerin çoğunluğu İsrail konusunda adeta kraldan daha kralcı davranmaktadır. Hıristiyan siyonizminin teolojik zeminini incelemek isteyen bir araştırmacı eskatoloji (kıyamet bilimi), Armageddon savaşı, istiğrak, püritenler, premilenyalistler, dispensasyonalistler, fundamentalistler, restorasyonistler, evanjelistler, John Nelson Darby ve Cyrus I. Scofield gibi bazı kavram ve aktörlerle karşılaşacaktır. İrlandalı-İngiliz bir teolog olan Darby birçokları tarafından Hıristiyan siyonizminin kurucusu olarak görülmektedir. Hareket için hayati önem teşkil eden ikinci isim ise Cyrus Ingerson Scofield’dir. Scofield Reference Bible ’ı yayınlayarak Hıristiyan siyonizminin milyonlar tarafından benimsenmesine yol açmıştır. Hıristiyan siyonistler “premilenyal dispensasyonel teolojinin” gerçek olduğuna ve gerçekleşeceğine inanmaktadır. Buna göre dünya tarihi yedi çağdan oluşan doğrusal bir olgudur. İnsanlığın halihazırda altıncı çağda olduğuna, yedinci çağın ise çok yakında olduğuna inanmaktadırlar. Bu teolojinin öngördüğü kıyamet senaryosu Antichrist ’ın gelişi, Sahte Peygamber ve Şeytan ile birlikte cehennem teslisini kurması, Müslümanların da onlarla müttefik olarak hareket edip İsrail’e saldırmaları (Armageddon savaşı), Hz. İsa’nın gökten tekrar inerek İsrail’i kurtarması ve barışı tesis edeceği Milenyum Krallığı’nı kurması gibi öğeleri içermektedir. Siyonist olmayan Hıristiyan teologlar Hıristiyan siyonizminin teolojisini defaatle eleştiriye tabi tutmuştur. Yahudilerin seçilmiş ırk olarak görülmesi, Yeni Ahit’in bu ideolojiye destek vermemesi, “Armageddon savaşının” büyük mezheplerde karşılığının olmayışı ve hareketin Yahudi karakteri taşıması gibi sebepler yüzünden bazı Hıristiyan teologlar Hıristiyan siyonizmini heretik ilan etmiştir. Hıristiyan siyonizminin teolojisinin eleştirildiği bir diğer husus ise onun emperyal teoloji olarak yerine getirdiği işlev ile ilgilidir. Birçok düşünür Hıristiyan siyonizmi, Yahudi-Hıristiyan Batı anlatısı ve emperyalizm arasında sağlam bağlar olduğunu iddia etmektedir. Hıristiyan siyonizmi anomalisine bir açıklama getirmek isteyen şahıslar Hıristiyan siyonizmi içerisinde yer alan antisemitizme işaret etmektedir. Buna göre Hıristiyan siyonistler, Yahudilerin ve Yahudi devletinin kurulmasının gerçekleşmesinde hayati bir rol oynadığı kıyamet senaryolarını yürürlüğe koymak adına İsrail’i her şartta desteklerken, bu senaryo Yahudilerin kendisini Mesih gibi gösteren Antichrist tarafından yönetilmesini ve Yahudilerin çoğunluğunun Mesih’in gelişinden sonra ölmesini içermektedir. Aynı zamanda neredeyse daima İsrail yanlısı açıklamalar yapan bazı Hıristiyan siyonistlerin zaman zaman doğrudan antisemitik söylemlere başvurduğu gözlemlenebilmektedir. Bu sebeple Hıristiyan siyonistler ve Yahudiler arasındaki teopolitik ittifakın bir noktada bozulacak pragmatik bir ittifak olduğu iddia edilmektedir. Anti-İslamizm noktasındaki bulgulara göre Hıristiyan siyonistlerin %70’i Araplara karşı ya kayıtsız ya da düşmanca hisler beslemektedir. 11 Eylül’den sonraki dönemde İslam’ın şeytanlaştırılması operasyonu büyük ölçüde Robertson, Graham, Lindsey, Vines ve Falwell gibi Hıristiyan siyonistler tarafından gerçekleştirilmiştir. Yine İsrail’in 1948 yılında kuruluşu, Filistinliler için doğurduğu sonuçlara rağmen Hıristiyan siyonistlerin çoğu için bir kıyamet alametinin gerçekleşmesi anlamına gelmektedir. Hıristiyan siyonistlerin inandıkları kıyamet senaryosunda Müslümanlar ancak düşman saflarında savaşan Gog ve Magog olarak anlam bulabilmektedir. Onlar Şeytan, Antichrist ve Sahte Peygamber ’den oluşan cehennem teslisinin müttefikleridir. Filistinliler, Araplar ve Müslümanlar senaryonun gerçekleşmesi önünde doğrudan engel teşkil etmektedir. Bu hususlar birlikte değerlendirildiğinde halihazırda Hıristiyan siyonistlerin İslam’a ve Müslümanlara neden bu kadar olumsuz yaklaştıkları hususu açıklık kazanmaktadır. Görüldüğü üzere karşı karşıya olunan, gerçek dünyadaki gerçek olaylar ve aktörler hakkında rasyonalizasyona ve değişime kapalı olan, son derece tehlike arz eden dini inançlardır. Hıristiyan siyonizmi üç dinin etkileşime girdiği, üç dinin de bağlılarını ilgilendiren bir fenomendir. Teolojik analiz hareketin Hıristiyanlık dininin kutsal metinlerini İsrail lehine yorumladığını, ancak siyonist olmayan Hıristiyan teologlarca desteklenmediğini göstermektedir. Emperyalist ajandalar dahilinde ABD ve İngiltere gibi devletlerce de destek bulan bu hareketin kıyamet senaryosuna göre Müslümanlar Şeytan’ın müttefikleri olarak kötülüğün tarafındadır. Hz. İsa’nın yeryüzüne dönüşüyle yenilecekler ve yok edileceklerdir. Milyarlarca dolarlık bütçeleriyle, sayıları on binlerle ifade edilen propagandist vaizleriyle, Kuran-ı Kerim yakmak ve Hz. Muhammed’e terörist demek gibi eylemleriyle, Yahudileri İsrail’i Filistinlilerden temizlemeye teşvik etmeleriyle, bu uğurda onlara ciddi bir finansal ve manevi destek sağlamalarıyla ve Batı devletlerini İsrail’in düşman olarak algıladığı Müslüman komşularıyla savaşmaya teşvik eden lobicilik faaliyetleriyle Hıristiyan siyonistler halihazırda İslam’ın yüzleştiği en ciddi meydan okumalardan birisini teşkil etmektedir. Bu hareketin zararlı sonuçlarıyla mücadele etmek için atılması gereken en önemli adım araştırmaları derinleştirerek kitleleri doğru şekilde bilgilendirmek olacaktır. (shrink)

Experiments witnessing the entanglement between two particles interacting only via the gravitational field have been proposed as a test whether gravity must be quantized. In the language of quantum information, a non-quantum gravitational force would be modeled by local operations with classical communication, which cannot generate entanglement in an initially unentangled state. This idea is criticized as too constraining on possible alternatives to quantum gravity. We present a parametrized model for the gravitational interaction of quantum matter on a classical spacetime, (...) inspired by the de Broglie–Bohm formulation of quantum mechanics, which results in entanglement and thereby provides an explicit counterexample to the claim that only a quantized gravitational field possesses this capability. (shrink)

İslam'daki manevi hayatın ve ahlaki değerlerin ismi olan tasavvuf, İslam düşünce tarihinde önemli bir yere sahiptir. Yerel ve evrensel birçok unsuru içinde barındıran bu akım, dinin maneviyat boyutunu ön olanda tutar. İslam toplumu, ruhi ve manevi değerlerin birçoğunu tasavvufa ve onun kurumsal ifadesi olan tarikatlara borçlu olduğu görülmektedir. Tasavvufun en önemli özelliklerinde birisi, bireyin gündelik hayatının akışına müdahil olmasıdır. Dinin bireyin dünyasına nüfuzu anlamına gelen dindarlık ise bireyin günlük dünyasının duygusal yönlerinde Sufizmin etkisiyle güçlü değişiklikler meydana getirmektedir. Bununla beraber tasavvuf, (...) bireysel dinginliğin yanı sıra toplumsal alanda kendini gerçekleştiren bir maneviyat hareketi olma özelliği taşır. Bu çalışmanın amacı, kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerin dine tasavvufa, tarikatlara ve rabıta olgusuna bakışını sosyolojik olarak analiz etmektir. Bundan dolayı, kendini dindar olarak tanımlayan bireylerin tasavvuf, tarikat ve rabıta olgularına yaklaşımlarına odaklanılmıştır. Bu çalışmanın temel tezi hem tasavvufun bireyin hayatını değiştirdiği hem de bazı olumsuzluklarına rağmen dindar öğrencilerin tasavvufa olumlu yaklaştıklarıdır. Tasavvuf, bireyin dünyasında dinin derinleşmesine katkı sunmaktadır. Nitel verilere dayanarak yapılan, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde okuyan ve kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerle gerçekleştirilen mülakat verilerinin analizine dayanan bu makale, tasavvufun gündelik hayat içindeki varlığını tartışmayı amaçlamaktadır. İki ana bölümden oluşan bu makalenin ilk bölümünde toplumsal bir aktör olarak tasavvuf ile beraber gündelik hayatın sosyolojisine, ikinci bölümde de Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dördüncü sınıfta okuyan dindar öğrencilerle yapılan mülakat verilerine odaklanılmıştır. Sonuç bölümünde ise tasavvuf, tarikat, rabıta ile beraber tasavvufi yaşamın gündelik hayata etkisi değerlendirilmiştir. Sonuç olarak yerel ve evrensel unsurları içinde barındıran tasavvuf, hem dinin etkisini artırarak bireyin dindarlaşmasına hem de ahlaklı bir toplumun oluşmasına katkı sunmaktadır. Tasavvuf kökenli dini grupların bazı ritüellerine karşı çıkmakla beraber tasavvuf olgusuna olumlu yaklaşan öğrencilere göre tasavvufun bireyin gündelik hayatında sağlamış olduğu temel katkı, dinin pratik ve ritüel boyutunu da içeren ahlak alanındadır. Bundan dolayı tasavvuf, ahlaki eylemler üzerinden toplumsal ve bireysel hayata etki etmekte ve bireyin eylem dünyasını biçimlendirmektedir. Bu bağlamda öğrencilerin nazarında tasavvuf merkezli dini grupların etkili ve meşru olmalarının sebebi, ahlakın merkezde olduğu bir dinselliği görünür kılmalarıdır. Bunun yanı sıra hem eğitim-öğretim sistemi hem de İlahiyat fakültelerindeki eğitim, sadece öğretimi esas aldığı ve pratiği dışarıda bıraktığı için eleştirilmektedir. Bu bağlamda bilgi ile eylemi harmanlayan yeni bir eğitim anlayışına olan ihtiyacın varlığı ortaya çıkmıştır. (shrink)

30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesinin imzalanmasından sonra yaşanan süreçte İstanbul başta olmak üzere Anadolu’nun pek çok yeri İtilaf Devletleri tarafından işgal edildi. İşgallere bir süre sessiz kalan Türk halkı, İzmir’in Yunanistan tarafından işgal edilmesi ile üzerindeki ölü toprağını üzerinden attı ve yurdun çeşitli yerlerinde bu işgalleri protesto eden mitinglere katıldı. Bu arada Osmanlı bürokrat ve aydınlarında çeşitli büyük ülkelerin mandalığını kabul eden fikirler de vardı. Ancak başta Mustafa Kemal Paşa olmak üzere Kazım Karabekir, Fethi Okyar, Ali Fuat Cebesoy Paşa (...) gibi vatansever subaylar Anadolu’ya geçerek Milli Mücadele’yi başlatma yollarını aradılar. Milli Mücadele, Anadolu’nun hangi ilinden başlamalı emin değildiler. Mustafa Kemal Paşa, Kazım Karabekir Paşa ve diğer vatansever Türk subayları Milli Mücadele’nin başlatılacağı yer olarak Amasya’yı uygun gördüler. Çalışmanın amacı; Milli Mücadele’de Amasya Tamimine giden süreç, bu tamimin önemi ve Amasya’nın tercih edilme nedenlerini ortaya koyabilmektir. Makalede bilgileri aktarabilmek için literatür taraması yapıldı ve bu konuyla ilgili kitaplar, makaleler ve bilimsel tezler okunarak okuyucuya aktarılmaya çalışıldı. Çalışmanın hedefi ise Amasya Tamimine giden süreçte Amasya halkının vatansever ve ülke sorunlarına yönelik sağduyulu yaklaşımını okuyucuya sunabilmektir. (shrink)

En Turquie la philosophie des Lumieres est congue comme un courant de pensee qui rayonne et eclaircit le processus de la creation de la Turquie moderne. Cette philosophie a contribue par ailleurs au developpement de la Turquie dans la voie de modernisation. Tous ceux qui ont lutte pour F independance du pays, notamment Mustafa Kemal Atatürk etaient profondement influences de la philosophie des Lumieres, Le fondateur de la Republique Turque et ses amis avaient tres bien saisie la grande importance (...) d'adopter les principes de cette philosophie pour mener ä bien les reformes republicaines. En Turquie, la plupart des specialistes de la philosophie ont fait des recherches approfondies en la matiere et ils ont mis F accent sur les rapports qui existent entre les problemes sociaux et la philosophie des Lumieres. Par consequent, il n'est point errone de parier de l'existence d'une tradition des Lumieres en Turquie. (shrink)

Kelâm tarihi göz önüne alındığında belli parametrelere göre farklı dönemlere ayrıldığı görülmektedir. Bunlardan en çok bilinen dönemlendirmeye göre Cüveynî ile başlayan kelâmın felsefileşme evresi Gazzâlî ile ivme kazanmış ve Fahreddîn er-Râzî ile kemale ermiştir. Felsefi dönem kelâm âlimlerinden birisi de Ebü’s-Senâ el-İsfahânî’dir. Kelâmın yönteminin kusursuzlaşması ve delillerinin kesinliğinin artması noktasında kaleme aldığı eserleriyle bu alana yaptığı katkı göz ardı edilemeyecek durumdadır. Kelâmın felsefileşmesiyle beraber içerik ve yöntem olarak değişen konulardan biri olan tenzîhî sıfatlar meselesinde İsfahânî’nin felsefi yöntemi kullandığı bariz bir (...) şekilde anlaşılmaktadır. Bu bağlamda o, tenzîhî sıfatları felsefi bir ifade olan “zorunlu varlık” kavramı üzerinden ispat etmeye çalışmaktadır. Ayrıca İbn Sînâcı gelenekten de haberdar olan İsfahânî, “Allah’ın zâtının aklî lezzetlerle vasıflanabileceği” şeklindeki görüşüyle bu hususta belli ölçüde de olsa kelâmcıların bakış açısını terk edip filozofların görüşünü benimsediği görülmektedir. Bu makalede İsfahânî’nin konu hakkındaki görüşleri ve Fahreddîn er-Râzî özelinde kelâmcılara itirazları değerlendirilecektir. (shrink)

Mehmet Kaplan ve Nihad Sâmi Banarlı’nın kültürel kimlikle ilgili görüşlerini inceleyen bu çalışma yakın dönem Türk tarihinde kültürel kimlik düşüncesinin değişim sürecinin anlaşılmasına katkı sunmayı hedeflemektedir. Bu amaçla 1940’lardan 1980’lere uzanan ve birer seçki niteliği taşıyan, Mehmet Kaplan’ın Kültür ve Dil, Nihad Sâmi Banarlı’nın ise Türkçenin Sırları adlı eserlerine odaklanmaktadır. Çalışmada Türkiye’de kimlik ve kültürle ilgili tartışmalar üzerinde kısaca durulmakta; Kaplan ve Banarlı’nın çalışmalarında kültürün konumundan söz edilmektedir. Ardından literatürden hareketle kültür ve kimlik kavramları ele alınmakta; Kaplan ve Banarlı’nın Türkiye’nin (...) kültürel kimliği algısı tartışılmaktadır. Kaplan ve Banarlı’nın kültürel kimlikte dil ve edebiyata nasıl yer verdikleri dil, edebiyat ve kültür birlikteliği; Türkçe ve diğer diller; dilde tasfiyecilik ile edebî simalar ve Yahya Kemâl başlıkları altında incelenmektedir. Her iki yazarın da dil ve edebiyatı kültüre eşdeğer gördüğü, Türkçenin geleceği için geçmişinin iyi bilinmesi gereğine dikkat çektiği ifade edilmektedir. Kaplan ve Banarlı’nın dilde tasfiyecilikle ilgili görüşleri ise Atatürk’ün dile yaklaşımının süregelen etkileri, dile yönelik yanlış tutumların eleştirisi ve dile yaklaşımda sağlıklı olan yöntemin tespiti bağlamında ele alınmaktadır. Mehmet Kaplan ve Nihad Sâmi Banarlı’nın Türk diline ve Türk edebiyatına sahip çıkarak Türk kültürel kimliğini korumanın mümkün olduğunu düşündükleri gösterilmekte; incelenen eserlerin devlet kurumları, siyasetçiler, toplumun geneli ve özelde gençleri muhatap alarak harekete geçirmeyi hedeflediği iddia edilmektedir. (shrink)

Gerek felsefede gerekse teolojide Tanrı’nın ilim sahibi bir varlık olup olmadığı tartışma konusu olmuştur. Eğer Tanrı ilim sahibi bir varlık ise, bu durumda O’nun tikelleri bilmesi mümkün müdür? Tanrı’nın tikellerini bildiğini iddia etiğimizde bu durum O’nun zatında bir değişimi gerektirir mi? Tesitik düşüncede Tanrı kâmil bir varlıktır ve O, mutlak manada âlimdir, kâdirdir ve iyilik sahibidir. Dolayısıyla O’nun zatına bir değişim söz konusu olamaz. Tanrı’nın ilmi konusunda tartışılan mesellerden birisi de bu ilmin tikelleri kapsayıp kapsamadığıdır. Pek çok teist düşünür Tanrı’nın (...) mutlak manada kâmil olduğunu iddia etmekte ve bu kemali temele alarak O’nun kemal niteliklere sahip olması gerektiğini belirtmektedir. Bilmek ve iyilik gibi nitelikler kemal niteliklerdir. Cehalet ve kötülük ise nakıs hallerdir. Şayet Tanrı kâmil bir varlık ise bu tür kemal niteliklere de sahip olmalı, nakıs niteliklerden de hâli olmalıdır. Tanrı’nın ilmine dair Gazzālī ve İbn Meymûn’un görüşleri arasında birtakım paralellikler olduğu kanaatindeyiz. Bu çalışmada, Gazzālī ve İbn Meymun’un konuya yaklaşımını ele aldık ve Griffel ve Stroumsa’nın iddiasını temele alarak Tanrı’nın ilmi konusunda Gazzālī ve İbn Meymun’un görüşleri arasında benzerlikler olduğunu göstermeye çalıştık. (shrink)

Osmanlılar, İbnü’l-Arabî’nin (ö. 638/1240) düşüncelerine ve kitaplarına büyük ilgi göstermiştir. Osmanlı padişahları da, devletlerinin kuruluşunu İbnü’l-Arabî'ye nispet eden rivayetlere değer vermiş ve onun fikirlerini desteklemiştir. Osmanlı’da kurulan medreselerin başında olan kişilerin, ilk dönem şeyhülislam ve kadıların İbnü’l-Arabî'nin fikirlerini yayma çabaları dikkat çekmektedir. Bu durum, İbnü’l-Arabî'nin Osmanlı toplumunda nazarî tasavvuf ekolünün sembolü haline gelmesine neden olmuştur. Şam toplumu ise genelde Osmanlı ile karşılaşmadan önce İbnü’l-Arabî’ye ve eserlerine az ilgi göstermekteydi. Şam’ın Osmanlı yönetimine girmesinden sonra ise bölgede İbnü’l-Arabî’ye ilgi artmıştır. Osmanlı valileri (...) ve kadıların İbnü’l-Arabî'nin kabrini ziyaret etmeyi gelenek haline getirmeleriyle daha da belirgin hale gelmiştir. Halk arasında da İbnü’l-Arabî’nin velayetine inanılarak büyük bir hürmet görmüştür. Bu gelişmeler Şam’da İbnü’l-Arabî’nin fikirlerinin yayılmaması açısından önem arz etmekdedir. Osmanlı döneminde, özellikle on altıncı yüzyılda İbn Kemal Paşa'nın desteğiyle İbnü’l-Arabî'ye olan ilgi artmıştır. On yedinci yüzyılda da bu ilgi devam etmiştir. Abdulganî en-Nablusî, on sekizinci yüzyılda İbnü’l-Arabî ekolünün önde gelen ismi olmuştur. On dokuzuncu yüzyılda, Emir Abdülkâdir el-Cezâirî'nin çabalarıyla İbnü’l-Arabî ekolüne mensup sufi ve âlimler çoğalmıştır. Bu dönemde İbnü’l-Arabî'nin evrâdı ve şerhleri de önem kazanmıştır. Şam ulemasından birçok kişi, özellikle Bahâüddin b. Abdülganî el-Baytar ve Muhammed Emin b. Muhammed Süveyd gibi şahsiyetler, İbnü’l-Arabî'nin eserlerini düzenli bir şekilde okumuş ve öğrencilere okutmuştur. Şam'da İbnü’l-Arabî'ye olan ilgi ve saygı, genel tasavvufî çizgi içinde amelî tasavvufa ağırlık verilmesine rağmen, nazarî tasavvufa yönelik bir eğilim göstermiştir. Şam toplumunda tarih boyunca İbnü’l-Arabî'nin şahsiyeti özel bir konum kazanmıştır. Onun için Şeyhu’l-Ekber gibi lakapların yaygınlaşması bunun göstergesi olmuştur. Âlimler ve mutasavvıflar İbnü’l-Arabî'nin öğretilerine büyük değer vermiş, özellikle baş eseri Fusûs’a önemli şerhler yazılmıştır. İbnü’l-Arabî'ye yönelik eleştiriler ve tartışmalar da yaşanmıştır. Özellikle Fusûsu'l-Hikem kitabındaki görüşleri bazı âlimler tarafından eleştirilmiş ve hatta tekfir edilmiştir. Ancak Osmanlı Devleti'nin resmi tutumu, İbnü’l-Arabî'ye destek vermek ve eleştirilere karşı çıkmak şeklinde olmuştur. Zamanla, İbnü’l-Arabî'nin eserleri savunulmuş ve eleştirilere cevaplar verilmiştir. Osmanlı valileri, Şam'da İbnü’l-Arabî'nin görüşlerine saldıran kişileri soruşturmuş ve cezalandırmıştır. Ancak bu tutum, Osmanlı fakihleri arasında da eleştiri ve karşıt görüşlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. İbnü’l-Arabî'nin kabri Osmanlı döneminde sürekli olarak ziyaret edilmiş, bu ziyaretler cuma geceleri özel olarak artmıştır. Osmanlı devlet adamları şeyhler ve âlimler, Şam'a girişlerinde önce İbnü’l-Arabî'nin kabrini ziyaret etmişlerdir. Kabir ziyaretine olan bu ilgi, zaman içinde önemli şahsiyetlerin defnedilme arzusuna dönüşmüş, Osmanlı büyüğü olan birçok kişi İbnü’l-Arabî'nin kabri yakınında gömülmeyi tercih etmiştir. Osmanlı devlet adamları ve şeyhlerinin İbnü’l-Arabî'nin etrafında defnedilme çabaları, bu bölgenin Osmanlılar dönemindeki etkisini göstermektedir. Osmanlı döneminde Şam'da İbnü’l-Arabî'nin öğretileri önemli ölçüde ilgi görmüş, devlet adamları, âlimler ve sûfîler tarafından benimsenmiştir. Osmanlılar, İbnü’l-Arabî'nin mirasını koruma ve destekleme amacıyla çeşitli önlemler almıştır. Ancak bu ilgi genellikle belirli gruplar arasında kalmış ve geniş kitlelere ulaşmamıştır. Tarikatlar genellikle İbnü’l-Arabî'nin vahdet-i vücûd anlayışına ilgi göstermiştir. Şam’da İbnü’l-Arabî'nin fikirleri zaman zaman eleştirilmiş ve savunulmuştur. (shrink)

We are going to analyse the issue of alterity in the philosophy of Miguel de Unamuno through the study of Abel Sánchez. In this nivola, Unamuno examines the concept of envy and establishes the bases of a theory of alterity based on the specular relationship with the other, which it is constituted by the scarcities of the one who looks. We will also look at what are the philosophical premises of this narration, in which way it is linked with the (...) organic philosophy of Unamuno, and what its relationship with the theatre piece El Otro is, released more than a decade after but of a quite similar subject. Finally, we will outline a possible theory of the alterity by Unamuno that it is formulated through the fraternity and altruistic help. (shrink)

Careful examination of the arguments used in the De aeternitate mundi attributed to Boethius of Dacia shows that this is not a work of radical Aristotelianism, but a teaching text aimed at showing students how to approach the question of the eternity of the world in their disputations. A comparison of the text with some of the articles condemned in 1277 demonstrates that the articles do not originate from the text and that the work was not targeted by Tempier. What (...) is learned from the text about disputations on the eternity of the world is then used to show another way of reading these articles which is consistent with Tempier’s assertion that they were put forward by students during disputations and to some extent enables one to reconstruct the debates as they happened. This also shows how the students distorted the arguments of their masters for their own ends, which in turn suggests how the so-called ‘double truth’ may have been inspired by the De aeternitate mundi or a text like it. Finally, this helps explain the apparent reaction against the arguments used in the De aeternitate on the part of a number of philosophy teachers during the 1270s. (shrink)

Quin tipus de teixit configura un diàleg de Plató? Què mostren els seus brodats? Què representa? Quina relació manté amb el coneixement i amb la seva transmissió? Aquest text respon en part a algunes d’aquestes qüestions a partir de dos passatges del diàleg anomenat Fedre en els quals Sòcrates utilitza el recurs del vel per construir els seus dos discursos. Es defensarà que comprendre què posa en joc el vel resulta fonamental per a entendre correctament la manera en què Sòcrates (...) parla amb el seu interlocutor i en la qual Plató confecciona el diàleg per als potencials lectors. L’objectiu principal d’aquest text és mostrar alguns dels trets essencials del dir platònic. (shrink)

In September 1931, a panel discussion was convened at Central Hall Westminsteron the subject of the ‘Evolution of the Universe’, at the centenary meeting of theBritish Association for the Advancement of Science. Center stage was what todo about the evolving universe being younger than the stars, evidently a paradoxin the relativistic study of the evolving universe, at the time. Here, we discusstwo diametrically opposed reactions to the paradox, which were each broadcastat the meeting by Lemaˆıtre and de Sitter, respectively. As (...) we argue, that bothcould be projected to the public as viable reflects an unsettled question at thefoundations of the then-nascent discipline: what is the role for considerationsof scale in relativistic cosmology? (shrink)

No texto começa-se por recordar a controvérsia em torno da existência da filosofia portuguesa que se sustenta consubstanciar-se na questão: "há ou não filosofias especificamente nacionais, a cada nação corresponde uma filosofia própria?". Para solucionar o problema, seria indispensável fixar de modo indiscutível as noções de filosofia e nação. Não se aceitando a intuição das essências, que daria de modo directo e imediato as referidas noções, e entendendo-se que conceitos verdadeiros só podem surgir fundados num sistema, tentou-se, apenas, formular definições (...) convencionais de filosofia e nação, para estabelecer relações inegáveis entre elas, o que poderia dar um contributo para a problemática das filosofias nacionais, na hipótese de tais definições serem exactas ou, pelo menos, terem encontrado defensores. Considerou-se filosofia uma concepção do mundo racional, e nação uma certa comunidade de homens ligados pela istória e, porventura, por uma linguagem própria. Se a cada nação correspondesse uma filosofia cair-se-ia no relativismo, que é insustentável. Se se perfilhasse o ponto de vista que a filosofia depende da linguagem, logo da nação, a resposta seria que a linguagem expressa o pensamento, não é o pensamento. Assevera-se que uma concepção racional do mundo é sempre universal e que uma certa comunidade é, a fortiori, particular. A relação entre filosofia e nação será pois a do universal com o particular. Não é lícito absorver a filosofia na nação, como se esta fosse o universal concreto, nem dissolver aquela num universal que, nessa altura, seria abstracto. O universal supera o particular, sem o destruir, estando numa relação dialéctica com ele. O universal é, assim, universalização do particular. Por consequência, a filosofia será nacional mas de um "nacional" que se saiba auto-ultrapassar. O momento nacional é somente um momento da filosofia, não a própria filosofia na sua universalidade. /// Le texte commence par rappeler la controverse autor de l'existence de la philosophie portugaise, dont on affirme qu'elle s'identifie avec la question "y a-t-il, ou non, des philosophies spécifiquement nationales? A chaque nation correspond une philosophie propre?". Pour apporter une solution à ce problème, il serait indispensable de fixer de façon indiscutable les notions de philosophies et de nation. Comme on n'accepte pas l'intuition des essences, qui fournirait de façon directe et immédiate les notions mentionnées et comme on pense que de vrais concepts ne peuveunt surgir que fondés en un système, on a seulement essayé de formuler des définitions conventionnelles de philosophie et de nation en vue d'établir des relations irrécusables entre elles, ce qui pourrait constituer un apport pour la problématique des philosophies nationales, dans l'hypothèse que de telles définitions sont exactes ou ont, pour le moins, rencontré des adeptes. On considère la philosophie comme une conception rationnelle du monde et la nation, une certainne communauté d'hommes liés par l'histoire et, en particulier, pour une langue propre. Si à chaque nation correspondait une philosophie, on tomberait dans le relativisme, ce qui est insoutenable. Si l'on partageait le point de vue d'après lequel la philosophie dépend du langage, par suite, de la nation, la réponse serait que le langage exprime la pensée, n'est pas la pensée. On assure qu'une conception rationnelle du monde est toujours universelle et qu'une communauté donnée est particulière. La relation entre philosophie et nation sera donc celle qui existe entre l'universel et le particulier. Il n'est pas licite d'absorber la philosophie dans la nation, comme si celle-ci était l'universel concret, ni dissoudre celle-là dans un universel qui alors serait abstrait. /// Is there or is there not a specifically national philosophy? To each nation is there a corresponding philosophy? To answer these questions, which are certainly pertinent to the controversy concerning the existence of a Portuguese philosophy, one should state clearly what can be meant by philosophy and nation. By eliminating the approach by which one imagines it possible to have immediate and direct intuitions of these notions and by considering that true concepts are those that can be founded within a system, an attempt has been made here to formulate conventional definitions of philosophy and of nation in the hope that these definitions could be conjugated and made more precise. The idea that there be at the same time a rational world and a particular rationality, belonging to a particular community of men bound together by a common history and language, has been judged illusory. If to every nation there were a corresponding philosophy, an unbearable relativism would prevail. If one were to maintain that philosophy depended on language, and thus a nation, then the response would be that while language expresses thought, language is not thought. It is not legitimate to assimilate philosophy to a nation, as if the latter were a concrete universal; in this sense, it would be simply abstract. The universal overcomes the particular without destroying it, for the relationship is dialectical in nature: the universal is thus the universalization of the particular. Therefore, philosophy in national if one considers national as that which is capable of overcoming itself; the national moment is only a moment of philosophy, and not philosophy as such in its universality. (shrink)

This paper focuses on the reception of Bertrand de Jouvenel’s Du Pouvoir in post-war America. I show how Jouvenel drew on a firmly established tradition of ‘aristocratic liberalism’ in French political thought, which in turn allowed him to develop a pessimistic outlook on modern Western political culture as inherently conducive to totalitarianism. This profound pessimism allowed Du Pouvoir, which fell relatively flat in France itself, to become a critical success in the Anglophone world. Jouvenel’s jeremiad resonated in particular with Cold (...) War warriors such as Friedrich Hayek. (shrink)

Au début du XXe siècle, si la Chine demeure encore largement une terre vierge pour les explorateurs occidentaux, elle fascine également les chercheurs. Qu'ils soient géographes, géologues, paléontologues ou préhistoriens, tous savent que de formidables découvertes restent à y faire. Suédois et Américains font rapidement le voyage vers l'Empire du Milieu, mais ce sont des Français qui, sur le terrain, vont écrire les plus belles pages de la découverte du Paléolithique de Chine, des premières industries lithiques à l'étude du gisement (...) de l'Homme de Pékin. Pierre Teilhard de Chardin est l'un d'entre eux, qui durant près de vingt ans va parcourir des milliers de kilomètres dans les campagnes et les déserts de Chine et de Mongolie, à la recherche des premiers hommes. Entre 1923 et 1940, il maintient une relation épistolaire avec son port d'attache à Paris, le Muséum national d'histoire naturelle, en la personne de son professeur de paléontologie, Marcellin Boule. Au fil de quatre-vingt-neuf lettres, interrompues par seulement une dizaine de retours vers l'Occident et par sa participation à la fameuse Croisière Jaune Citroën, il décrit, sur fond de rumeurs révolutionnaires évoquées ici et là, ses explorations et ses découvertes à son " Maître et ami ", de vingt ans son aîné, et à qui il voue une dévotion reconnaissante et quasi filiale - " [...] celui à qui je dois tout dans ma carrière scientifique [...] ". Au-delà de sa valeur scientifique, chacune de ces lettres - qu'elle soit écrite du désert de Gobi, des rives du Fleuve Jaune ou à bord d'un véhicule de la Croisière Jaune - est le reflet d'une formidable épopée. Véritable " Journal de bord " d'un savant, cette correspondance se révèle, tout autant que l'écho d'une extraordinaire aventure humaine, la découverte d'un pays prodigieux. (shrink)

Este relato apresenta brevemente a experiência de uma atividade realizada com alunos de ensino médio, no Subprojeto de Filosofia do PIBID UFFS Campus Chapecó, na qual foram abordados os conceitos de Eros e Philia em Platão e Aristóteles. A atividade foi pensada juntamente com o coordenador e o supervisor do subprojeto e aplicada aos alunos do 2º ano do Ensino Médio noturno da Escola Coronel Lara Ribas, onde são desenvolvidas as atividades do Subprojeto de Filosofia da UFFS, sendo realizada durante (...) o segundo semestre de 2012. A atividade envolveu todas as etapas fundamentais de uma atividade de docência, a saber: escolha do tema, planejamento, pesquisa dos conteúdos, definição da metodologia, aplicação na sala de aula e avaliação. A temática utilizada nas aulas, envolvendo os conceitos de Eros e Philia, foi fundamentada nas obras de Platão e Aristóteles, que foram lidos e debatidos pelos alunos em sala de aula. O objetivo central da atividade foi possibilitar compreensão desses dois conceitos, Eros e Philia, no pensamento de Platão e Aristóteles, por parte dos alunos do ensino médio. Metodologicamente, foram desenvolvidas várias atividades, como a leitura dos textos clássicos, apresentação de material audiovisual, análise de letras de música e debates. Esta prática contribuiu para a formação docente do bolsista, exigindo uma compreensão maior dos textos clássicos, domínio dos conteúdos, planejamento e reflexão sobre metodologias para o desenvolvimento dos temas. Esta experiência contribuiu ainda para que o acadêmico percebesse a sala de aula como um espaço de atuação/formação inicial e permanente, no qual é necessário sempre refletir sobre a qualidade do ensino, bem como a promoção da articulação entre a teoria e a prática dos saberes acadêmicos que promovem uma formação integral do aluno de licenciatura. (shrink)

In the second section of Foucault’s last course at the Collège de France, taught around four months before his death, emerges, apparently in an abrupt manner, an analysis exclusively devoted to Cynicism. Because of the time proximity between such analysis and his death, Foucault’s late interest in Cynic philosophy has been interpreted as a kind of philosophical well. Rather than drawing attention to biographical aspects, the present article will intend both to explain the theoretical framework in which the Foucauldian concern (...) for Cynicism is revealed and to show evidence of a continuity between Foucault’s study of this phenomenon and what he had been exploring, not only in The Courage of Truth, but also throughout his intellectual work during the eighties. (shrink)

Las siguientes páginas versan sobre la idea del Estado en la obra de José Ortega y Gasset, mostrando los cambios que en torno a aquella idea se producen en su pensamiento. En un primer periodo de mocedad, Ortega idealiza el papel de Estado influido por la tradición del pensamiento clásico y germano. En un segundo momento, a partir de la programática fecha de 1914, se producirá un giro en su pensamiento, quedando el Estado al servicio de la sociedad o la (...) realidad nacional, y por lo tanto en una posición “subalterna” frente a la posición dominante que Ortega le concedía en sus primeros años como intelectual. (shrink)

La Inteligencia Artificial tiene implicaciones significativas para los derechos humanos, tanto en términos de desafíos como de oportunidades. Por eso los derechos están presentes en las declaraciones y propuestas sobre su regulación. Sin embargo, esta presencia tiene que enfrentarse a algunos problemas. Uno de ellos es el de la determinación de qué significa el enfoque de derechos humanos. Este trabajo pretende dar luz sobre esta cuestión.

Dans une lettre à son épouse, Sade fait l'éloge de la bizarrerie et l’élève au rang de catégorie esthétique sous le nom de « principe de délicatesse ». Cela peut sembler paradoxal, comme l'a bien remarqué Michel Delon, que celui qui énonce le devoir de délicatesse est celui-là même dont le nom est devenu synonyme de brutalité. Le terme est en effet ambigu et possède dans l'oeuvre du marquis plusieurs sens: de l'échange de soins entre Juliette et sa maîtresse préférée (...) La Durand, en passant par une simple manie sexuelle, jusqu'à la fantaisie « la plus bizarre et la plus singulière de toutes », celle qui dépend d'une richesse fastueuse et qui ne s'achève que sur un tas de corps baignés de sang. Il s'agit d'abord d'examiner les différents sens du terme chez Sade ; puis d'analyser les interprétations que Roland Barthes, Annie Le Brun et Michel Delon donnent de la délicatesse scélérate ; enfin de mettre en évidence sa spécificité par rapport à la prodigalité luxurieuse. (shrink)

El texto presenta algunas consideraciones acerca de las principales relaciones que se establecen en el momento presente entre la ética, la política y la educación, tres dimensiones fundamentales e interrelacionados en la existencia humana, analizándolas en su expresión en las circunstancias características de los ámbitos socioeconómico, político y cultural. A partir del análisis de estas interrelaciones, se pretende delinear algunas propuestas para una convivencia armónica y respetuosa entre los seres humanos en el siglo XXI, a través de una formación ciudadana (...) que posibilite la convivencia multicultural y el acceso a una auténtica sociedad del conocimiento. En este sentido, se examinan algunos de los dilemas y demandas éticos para alcanzar dichas formas de organización social ideales.The text presents some considerations about main relations that are established in the present moment, between ethics, politics and education, three essential and related dimensions in human existence, analyzing it in its characteristics expressions in the social, economic, cultural and political fields. Starting from the exam of those relations, it pretends to outline some proposals in order to get a harmonious and respectful coexistence between human beings in the XXI century, through a civic formation that makes possible multicultural coexistence and the access to an authentic knowledge society. In this sense, it examines some of the ethical dilemma and requests in order to access those ideal social organizations forms. (shrink)

Nuestro ensayo La erótica platónica busca ampliar la comprensión del concepto de Eros en Platón a partir del diálogo del Banquete. Buscamos presentar una visión genealógica sobre el origen, la aparición e importancia del concepto y su emoción sentimental en el contexto de la cultura griega en general y del mundo socrático, en lo particular, que nos presenta la visión platónica de la filosofía. A partir de los distintos personajes que conforman la obra, su autor nos va presentando distintas significaciones (...) del eros o amor para cada uno de ellos. Podemos comprender la visión del significado del tema en cuestión desde las vertientes poética, pedagógica, médica, mítica, sexual y filosófica. Esta última desplegada en la postura de Sócrates al referir la importancia que tuvo una mujer, Diotima de Mantinea, en su formación y comprensión del hecho erótico, tanto para su vida como para su visión de la filosofía. Al final del diálogo notaremos una descripción algo desbordada que da el discípulo socrático, Alcibíades, de su maestro y llegamos a comprender que la filosofía es un ejercicio amoroso por el deseo (carencia) del saber en el hombre y que el filósofo, a diferencia del hombre sabio que no busca ningún saber porque ya lo posee, será un entusiasta y enamorado permanente de la filosofía por sentir que su ser requiere una permanente búsqueda del conocimiento de sí gracias al lema socrático del conócete a ti mismo . On Plato`s erotic. An interpretationOur Platonic Er otic essay seeks to broaden the understanding of the concept of Eros in Plato's dialogue Banquet . We seek to present a genealogy of the origin, occurrence and importance of the concept and its sentimental emotion in the context of Greek culture in general and the Socratic world, in particular, that presents the Platonic view of philosophy. From the various characters that make up the work its author presents different meanings of Eros or love for each of them. We can understand the vision of the meaning of the subject matter from different perspectives: poetic, educational, medical, mythical, sexual and philosophical. The latter displayed in the position of Socrates in reference to the importance that a woman, Diotima of Mantinea, had in his training and understanding of the erotic fact, both for her life and her vision of philosophy. At the end of the dialogue there is a description -somewhat overwhelmed- of his teacher given by Alcibiades, the Socratic disciple. We then understand that philosophy is a loving exercise by desire of knowledge in man (lack of); thus the philosopher, unlike the wise man, who seeks no further knowledge because it already has it, will be an enthusiastic and permanent lover of philosophy since he feels that his being requires an ongoing search of self-knowledge by means of following the Socratic motto know thyself. (shrink)

Propõe a expansão da classe Espiritismo na Classificação Decimal de Dewey. Justifica a proposta devido ao grande número de adeptos e à produção literária espírita. Evidencia que o Espiritismo é a oitava religião com mais praticantes no mundo e a terceira no Brasil. Apresenta a importância da doutrina espírita ao redor do mundo e no Brasil. Utiliza a teoria proposta por Vanda Brougthon para religião e acrescenta as facetas ciência, filosofia, religião e aspectos gerais da Doutrina Espírita. Analisa propostas de (...) expansão de classes existentes e elabora uma revisão de literatura acerca da história do espiritismo. Utiliza a metodologia de Barité para modificação de esquemas de classificação. Os termos foram coletados a partir do tesauro espírita e da obra de referência da Federação Espírita Brasileira e sistematiza os conceitos hierarquicamente. Propõe a expansão da classe 202 – Doutrina a partir da identificação e sistematização dos conceitos, colocando-os de forma notacional. Conclui que uma doutrina com tantos adeptos e com uma grande produção literária deve ser representada adequadamente na Classificação Decimal de Dewey e a que a mesma oferece pouco espaço de representação na classe 200 para as diversas religiões praticadas no mundo. (shrink)

O objetivo do estudo foi investigar a prevalência e motivos do uso de álcool, tabaco e outras drogas por acadêmicos. A amostra foi composta por 560 estudantes, entre 17 e 74 anos ( M = 31,16, DP = 11,10). As substâncias com maior prevalência de uso na vida foram álcool e tabaco. Dentre as drogas ilí..

La conscience, par laquelle nous sommes présents au monde, emprunte à notre corps la triple forme des dimensions spatiales que Descartes appelait „longum, latum et profundum” ; la diversité de ces dimensions est due à la manière plus ou moins intégrale dont l'être humain s'engage dans cette présence. I. En effet, l'engagement peut se limiter à la connaissance contemplative, c.-à-d., la connaissance qui ne passe pas aux actes. L'appareil imaginaire qui sert de symbole pour exprimer cette conscience d'autrui et du (...) monde, est emprunté aux gestes peu engagés des mains et des bras, au mouvement horizontal des yeux, le reste du corps étant plus ou moins impassible. Cette manière d'être présent constitue la dimension horizontale de la largeur, dimension qui correspond avec la largeur du corps, des bras étendus, de l'horizon. L'engagement devient plus intégral quand je fais l'effort de redresser mon corps, quand je me lève pour me mettre au travail et pour surmonter les difficultés qu'implique toute réalisation technique : ici, la présence au monde n'est plus seulement connaissance elle devient, dans et par le travail, emploi des moyens et maîtrise du monde. Par cette présence plus engagée et plus complexe, la conscience constitue une seconde dimension, celle de la hauteur qui vient s'ajouter à la largeur. L'effort que je dois faire pour acquérir ou créer une valeur est comparé avec l'effort à réaliser quand je redresse mon corps ; on compare la valeur du travail et l'effort de se lever. La quantité d'argent qui représente la valeur du travail ou d'un objet est un salaire ou un prix qui „monte” ; il permet de „monter” sur l'échelle sociale, de „subordonner” autrui. Cependant, l'être de la contemplation et de l'emploi des moyens est tel que ceux-ci ne trouvent pas leur sens en eux-mêmes ; ils renvoient à la présence qui entraîne la complexité totale de la personne humaine, au sens que l'homme cherche par la totalité de son engagement. L'attention à la vie, l'inclination vers le bien qui nous attire constitue une troisième dimension, celle du lointain. Le geste du corps qui représente cette attention est la marche en avant ; il est entamé par la „conversion”, le geste de l'homme qui détourne la face de ce qu'il déteste, pour la diriger vers ce qui l'attire il se prolonge dans le rapprochement, le mouvement qui fait disparaître les distances. II. La réflexion sur la structure respective des ces dimensions peut nous aider à mieux entrevoir le sens et la structure du langage humain. En effet, celui-ci est un comportement, un ensemble structuré de mouvements corporels : les modifications du visage, les mouvements du bras, la ligne des attitudes corporelles sont les gestes par lesquels l'intériorité, la transcendance ou l'intentionalité de l'homme se fait être-avecautrui. Le langage n'est pas seulement moyen de communication ; il est encore accès à l'intériorité et à la transcendance d'autrui. On devient homme en apprenant à structurer les mouvements corporels qui constituent le langage. III. Ceci ne veut pas dire qu'en analysant le langage on explore la totalité de l'être humain. La vie elle-même, dans laquelle les dimensions corporelles trouvent leur origine et à la laquelle elles doivent leur constitution, ne parvient jamais à exprimer dans le langage la totalité de ce qu'elle est. Mais dans l'analogie croissante des concepts et des gestes, attestée par l'histoire de la langue et de la culture humaine, elle montre une tendance constante à l'intériorisation et à la transcendance. (shrink)